~ Rozdział Ósmy ~

|Liam| 1O Lipca

                Mocno szarpnęło moim ciałem. Otworzyłem szeroko oczy, moje serce zaczęło mocniej bić. Moje mocne przebudzenie obudziło Grace.

- Wszystko w porządku? – zapytała z troską.

- Tak to tylko zły sen – odpowiedziałem. Ona lekko się uśmiechnęła, pogłaskała mnie po ramieniu. Odwzajemniłem uśmiech. Ułożyła się do poprzedniej pozycji i zasnęła. Otarłem moje spocone czoło. Dlaczego znowu mi się śniła? Myślałem, że te sny się skończyły. Ale mój umysł postanowił dać mi powtórkę z programu. Zawsze spotykam ją na moście, najpierw się uśmiecha, po czym zaczyna krzyczeć, że to moja wina. Zaczyna mnie bić pięściami mówiąc, że to ja powinienem umrzeć. Westchnąłem. Tęskniłem za nią, ale za nim też. Odciąłem się od przeszłości, a oni do niej należeli.

|Niall| 15 Lipca

                Spotykaliśmy się z dziewczynami praktycznie codziennie. Chcieliśmy spędzić z nimi jak najwięcej czasu, ponieważ za parę dni wyjeżdżamy w krótką trasę koncertową na dwa tygodnie. Chcieliśmy aby pojechały z nami, ale ich rodzice im zabronili. Ellie oddaliła się ode mnie. Między nami było sztucznie. Niby wszystko w porządku, ale z drugiej strony już nie rozmawialiśmy ze sobą jak dawniej. Tęskniłem za nią. Harry przystawiał się do niej, co nas jeszcze bardziej odpychało od siebie. Widać było, że jego zaloty podobają się jej.

                Siedzieliśmy wszyscy razem w naszym dużym domu. Louis gonił się z Grace, bo wylał na jej torbę colę co ją troszkę zdenerwowało. Ogólnie była bardzo humorzasta. Raz super szczęśliwa, później znów przybita i warcząca na każdego kto się nawinął. Jay wracał już jutro ze swojej trasy i myślę, że to jest powód jej humorów. Wstałem i ruszyłem do kuchni po jakieś jedzonko. W świątyni pyszności zastałem Harr’ego i El, którzy niebezpiecznie się do siebie zbliżali. Odchrząknąłem znacząco, a oni odskoczyli od siebie. Zajrzałem do lodówki, po czym ją zamknąłem z hukiem. Ruszyłem do swojego pokoju. Położyłem się na łóżku. Bolało mnie serce, gdy na nich patrzyłem. Westchnąłem. Wziąłem swoją gitarę i oparłem się o ścianę. Zacząłem brzdąkać kawałek mojej piosenki. Chciałem zagrać ją Ellie, ale teraz to nie miało już sensu. Patrzyłem przez okno i wsłuchiwałem się w rytm melodii. Już nie patrzy na mnie tym swoim zaciekawionym wzrokiem, już nie dzwoni codziennie mówiąc, że musi pogadać. Wszystko się waliło, łącznie ze mną.

|Grace|

- Ja lecę, moja mama chce abym już wracała – skłamałam.

- Jasne, trzymaj się dziubku – powiedział Lou i mnie przytulił. Za nim ruszyła cała reszta. Ostatni był Zayn.

- Błagam cię nie rób niczego głupiego – szepnął mi do ucha.

- Muszę pobyć sama – odszepnęłam, odsunął się i popatrzył na mnie znacząco. Lekko się uśmiechnęłam i wyszłam.

                Poszłam do parku usiadłam na jednej z ławeczek i wyciągnęłam swój szkicownik. Nic mnie tak nie relaksowało ja rysowanie. Dlaczego ten idiota tak mnie popsuł? Dlaczego mu ufałam? Dlaczego go kochałam? Ciągle o nim myślę. Dlaczego? Opadłam na oparcie ławki. Wszystko dla mnie nie ma już najmniejszego sensu. Moja matka to zauważyła i wysłała do lekarza, który stwierdził u mnie depresję. Muszę brać kilka razy dziennie jakieś tabletki. Najlepsze we wszystkim jest to, że nie obwiniałam jego, tylko siebie. Bo mu wierzyłam. Narysowałam jedną kreskę i na tym koniec. Nie miałam już ochoty nawet na rysowanie. Schowałam moje przybory do rysunku i skierowałam się w stronę domu.

                Po dwudziestu minutach byłam na miejscu. Weszłam spokojnie do środka, gdzie zastałam mojego byłego chłopaka.

- Co ty tu robisz? – spytałam oschle.

- Wróciliśmy wcześniej, co to jest? – pokazał na gazetę, na której było moje zdjęcie z Zaynem.

- Ciebie już to nie powinno obchodzić – odpowiedziałam – ja to już nie mogę się zabawić?

- Myślałem, że jesteśmy razem – powiedział.

- Byliśmy dopóki nie obejrzałam tego filmiku.

- Byłem pijany, zdarza się. Żałowałem tego – mruknął.

- Już ci wierzę – powiedziałam sarkastycznie.

- A spieprzaj dziwko – powiedział, spoliczkowałam go. Zrobiłam to najmocniej jak potrafiłam. Miał teraz na policzku czerwoną plamę w kształcie mojej ręki.

- Wyjdź – starałam się powiedzieć stanowczym głosem. Prychnął po czym wyszedł. Zgięłam się w pół i zaczęłam szlochać. Położyłam się na podłodze. Zimne kafelki chłodziły moją spuchniętą od płaczu twarz.

|Ellie|

                Nadszedł wieczór. Nie mogłam znaleźć sobie miejsca. W domu kręciłam się z kąta w kąt. Postanowiłam się przejść. Myślałam o wszystkich ostatnich zdarzeniach. Moje myśli głównie skupiały się na Harr’ym. Dlaczego mnie tak do niego ciągnęło? Jego urok był hipnotyzujący. To tyle co mogłam powiedzieć. Usiadłam na ławce w parku i patrzyłam na ciemne niebo. Wiał delikatny wiatr. Wdychałam świeże powietrze. Zobaczyłam zbliżającą się postać w moją stronę. Gdy już stał nade mną, uśmiechnął się szeroko.

- Mogę? – wskazał na miejsce obok mnie lokowaty. Pokiwałam głową i uśmiechnęłam się. Siedzieliśmy w niezręcznej ciszy.

- Przyjemny wieczór czyż nie? – powiedział w końcu.

- Tak to prawda – odpowiedziałam. Nie mieliśmy w ogóle wspólnych tematów. Spojrzałam na niego, on też na mnie się zwrócił w moją stronę. Powoli zaczął się przybliżać. Jego usta znalazły się na moich. Nasz pocałunek przerodził się w bardziej namiętny. Po chwili odsunęliśmy się od siebie. Nic nie czułam. Patrzyliśmy na siebie nic nie mówiąc. Poczułam żal do siebie za to co zrobiłam. Harry wstał i po prostu odszedł. Ruszyłam w stronę domu. Jesteś zadowolona z siebie co? Zadałam sobie pytanie. Tak chciałaś go pocałować, że nawet nie interesowało cię to, że twoja przyjaciółka cierpi po zerwaniu z chłopakiem. Zepsułaś relacje z Niall’em. Mówiłam do siebie w myślach. Po moich policzkach zaczęły cieknąć łzy. Poczułam się jak nic niewarta szmata. Pocałowałam go. Koniec historii. Wpadłam do domu jak burza i pobiegłam do swojego pokoju. Rzuciłam się na łóżko. Wtuliłam się w poduszkę, jedyne o czym marzyłam w tym momencie to porozmawiać z chłopakiem, który mnie rozumiał, zawsze wysłuchiwał i potrafił rozśmieszyć. Ale spieprzyłaś sprawę Ellie.

                Do pokoju weszła moja mama:

- Co się stało kochanie? – spytała.

- Nic, oprócz tego, że psuję dosłownie wszystko – powiedziałam do poduszki.

- Więcej mi nie powiesz?

- Nie – odpowiedziałam krótko.

- Rozumiem, że chcesz być sama. Jak coś jestem na dole, zrobię kakao, obejrzymy „Pretty Women”. Co ty na to? – pogłaskała mnie.

- Później, teraz daj mi trochę poużalać się nad sobą i utonąć w rozpaczy.

- Dobrze – powiedziała i wyszła z pokoju.

|Harry|

                Wracałem do domu. Wpadłem do środka i poszedłem do siebie. Kopnąłem w szafkę i usiadłem na łóżku. Schowałem twarz w dłoniach. Pięknie stary. Pomyślałem. Owinąłem sobie dziewczynę wokół palca tylko po to, żeby się z nią przelizać. Tylko i wyłącznie po to. Jestem debilem. Zszedłem na dół, gdzie chłopcy jedli kanapki. Brakowało Niall’a.

- Siadaj twoje ulubione – powiedział milutko Lou.

- Nie jestem głodny, gdzie Niall? – spytałem. Wszyscy pokazali palcami na sufit. Wziąłem talerz z jego porcją i ruszyłem na górę. Zapukałem i wszedłem nie czekając na odpowiedź.

- Co chcesz - powiedział oschle – leżał na łóżku twarzą w materac.

- Przyniosłem ci kanapkę, pewnie jesteś głodny.

- To ty – mruknął.

- Taa... – usiadłem na jego łóżku – chciałem cię przeprosić – wydukałem – spojrzał na mnie z ukosa – nie wiem co mnie opętało z Ellie. To była pomyłka... Zniszczyłem waszą przyjaźń.

- To prawda.

- Dzięki za szczerość – mruknąłem, opowiedziałem mu co się zdarzyło w parku.

- A więc nie była dość dobra więc odszedłeś?

- Nie – odpowiedziałem stanowczo – nie jestem aż taki.

- Ostatnimi czasy można się po tobie spodziewać wszystkiego – usiadł.

- Nienawidzisz mnie? – spytałem.

- Nie przesadzajmy. Jesteś jak brat, wkurzający, ale brat.

- Dzięki – lekko się uśmiechnąłem – chciałbym jakoś odbudować wasze relacje – dodałem.

- To już nasza sprawa – oznajmił, po czym wziął kanapkę przyniesioną przeze mnie.

Rozdział trochę smutnawy ;/ Ale taki mam dzisiaj nastrój...

Jeszcze sprawdzali bilety w autobusie, miałam bilet, ale nie miałam legitymacji i od razu wielkie halo -.-

Piszcie komentarze, jeśli będzie dużo to szybko dodam następny (mam już napisany) :D